28 augustus 2006

Vraag het me dan nog eens, waarom ik nooit meer nuchter ben.

met heel de wereld en iedereen
met kwade ogen kijkend
tegen de kale muur gezet
met geen enkel woord meer over
om vergeefs vergiffenis te smeken
zie mij zinken op mijn knieën

en ik weet best wat je denkt
dat ik het allemaal verdien
tegen de muur gezet, het wachten

tot ze schieten met hun ogen
en ik in altijd zwart en stilte

val

Geen opmerkingen: