twee uiteindes aan de worm
de slang die door mijn wezen
elke dag geruisloos sluipt
het enige waar zij aan denkt
met welke kop ze bijten gaat
van het donker weer het licht in
na het licht weer eens zo donker
een slang die steeds zichzelf verorbert
een ovalen cirkel vormt als ei
waaruit ze weer geboren wordt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten