29 september 2006

versje

ik breng geen vreugde door mijn komen
geen plezier in mensenharten
en heb ik dan een keertje dromen
dan zijn het steevast zwarte

1 opmerking:

Anoniem zei

Hé zanger zing je liedje maar,
maar weet dat ik het weet
Al zing je nog zo ingeleefd, een ander schreef je leed
Ik hoor je woorden zweven uit elke winkel in de stad
Maar het klinkt me niet alsof je
Net zo'n lief als ik had heb gehad

Hé zanger zeg het spijt me, vergeet wat ik net zei
Want waar ik je van beschuldigde, slaat meteen weer terug op mij
Want wat kon ik lekker zingen van de pijn die aan me vrat
Tot dat zij mijn woorden waarheid gaf
De liefste lief die ik ooit had

Had men mij verteld dat echt verdriet zo voelen zou
Had ik allang voorkomen had 'k gezegd ik ook van jou
Pas als het je gebeurd is dan alleen begrijp je dat
Als je net zo lief als ik had
Zo'n lief als ik had hebt gehad

Nananana
Zo'n lief als ik haar had
Nananana
Zo'n lief als ik had

Ze kon zich geven als een meisje, kon je nemen als een vrouw
Ze huilde met de film mee als de regisseur dat wou
Ze kon je gedachten vangen in een achteloze zin
En ze rookte als een zeerover danste als een zigeunerin

En zeven lange jaren maakte zij mijn liedjes licht
Pas nu ze is vertrokken krijgen ze wat meer gewicht
He zanger weet je wat het is en misschien is het wel dat
Dat ze hier nog steeds geweest zou zijn
als ze net zo'n lief als ik had had gehad

Nananana
Zo'n lief als ik had
Nananana
Zo'n lief als ik had

-acda en de munnik