niets gezegd toch niet door mij
niets dat niet van liefde was
en niets nu niets van spijt
voor alles wat niet is geweten
mijn dagen zijn gevangenissen
die steeds opnieuw worden gebouwd
zonder ramen zonder kieren
zonder zicht op zon zit ik
mijn onbepaalde strafduur
om onbekende reden uit
en elke afgetelde seconde
duwt het licht steeds verder weg
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Als je schreeuwt om hulp, waarom aanvaard je het dan niet? :-(
Een reactie posten