het scheurt en het brandt en niemand kan het benoemen
maar ik voel het geloof me want in mij zit het nu
te scheuren en te branden als ik denk aan wat er was
wat er was en er gebeurd is en de zon die kwam niet op
hoe kwam dat toch dat zomaar praten plotsklaps samen ademen werd?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Omdat morgen niet meer van ons is
Een moment dat werd gestolen,
Toen de nacht nog zwart was
En de maan een weinig wit.
Laat het niet los, vergeet het niet,
Koester het, verwarm het
In de kieren van geheugen en hart.
Tijd is nu onze vijand
Want morgen is niet meer aan ons,
Dan is het wederom als gisteren,
Een wij weer een jij, weer een mij.
Dikke kus, M
Voor mij is dit het allermooiste wat hier te lezen valt. Tot heel, heel diep vanbinnen gaat dit. Bedankt. Voor het mooiste van dit jaar en een overmorgen dat nog in het verschiet kan liggen, het is een tijdje geleden uit ons geboren.
Van jou,
M.
mooie blog hier, met veel pijn en emoties, maar ook liefde en gemis
keep going
grtz van een andere looise blogger :-)
Een reactie posten