11 april 2006

waar alleen avonden zijn

Een hele dag lopen twijfelen hierover. Geschreven om pakweg half vijf, niet erg nuchter, van erg diep. Het is lente, maar dat voel je niet. Het zijn andere dingen die je dan voelt. De muziek speelt, en ik denk dan maar aan iemand die wel heel erg ver weg is.
_____________________________

onbedoeld te tranen sta ik
hier uw kind en allerliefste
rechtop in de grootstad
waar alleen avonden zijn

veel en veel te veel plaats hier
in mijn scheurpapieren hart
waar je best wel luid mag zingen
maar het stil is desondanks

en een vreemde brengt me thuis
en de maan is nu van ons niet
ze bindt een strikje rond de nacht
maar het blijft stil desondanks

en ze belooft dat ze me vasthoudt
en ik haar altijd houden mag
lachend gezegd even lachend gelogen
maar dat is niet erg dat wisten we toch

en daarom bouwde ik Rome
als een plaats voor ons alleen
als een stad voor niemand anders
als ons stenen luchtkasteel

alleen staat hier uw kind
uw allerliefste bang en klein
in zijn eigen stille grootstad
waar alleen avonden zijn

Geen opmerkingen: