ik praat met mezelf
ik staar in het ijle
ik twijfel aan niets meer
ik scheur met een rotvaart
ons lot tegemoet
ons moet ik redden
mijzelf offer ik op
rusten kan ik pas
rusten mag ik pas
als mij al mijn zonden
vergeven zullen zijn
in de kou van je woestijn
probeer ik te weerstaan
de dreiging af te slaan
van jouw onderhuids
tot bovenaards genot
tot je me komt halen
tot je mij bevrijden komt
mij op het natte trekt
en mij te drinken geeft
mijn offer is niet groot
ik schenk het met plezier
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten