een klein verzoek, denk er maar eens over na

bijt mijn tong af
trek mijn haar uit
sla de tanden
uit mijn mond

maar blijf bij mij

breek mijn armen
breek mijn benen
sla mijn knieschijven
tot pulp

maar blijf bij mij, ge moet

want ik zie u toch zo graag
zo graag dat het pijn doet

there is a you-shaped hole inside of me

I will stay awake until there is nothing left to say.

nooit afscheid, nooitnooitnooit loslaten

te staan
samen
tegen elkaar
stonden wij
samen
niets te zeggen
alles te betekenen
nooit los te laten
(loslaten doet pijn)
verankerd
aan elkaar

tot de machinist ons uiteentrok
steeds kleiner
verdween je
steeds kleiner
werd ik
vanbinnen

nooit loslaten
nooit loslaten
nooit loslaten
nooit nooit nooit
nooit meer loslaten

everytime i think of us

de delicate kunst van het in duizend stukjes vallen

Ik ben daarnet uiteengevallen,
in duizend glazen stukjes.

het jaar van wijn en rozen, dat jaar ligt achter ons

het scheurt en het brandt en niemand kan het benoemen
maar ik voel het geloof me want in mij zit het nu
te scheuren en te branden als ik denk aan wat er was
wat er was en er gebeurd is en de zon die kwam niet op
hoe kwam dat toch dat zomaar praten plotsklaps samen ademen werd?

meisje dat niet meer in liefde gelooft (is er iets spijtiger op deze wereld?)

zo gaat dat
naar ik meen
met voornemens
zegt men
dat je ze wel maakt
maar ze daarna
evengoed vergeet
dat wat je voelde
misschien niet meer was
dan voorheen
misschien niet meer
voor mij of
voor ons als dat
bestaan had
dat had ik graag
mij voorgenomen
van ons te laten bestaan
maar evengoed
geen slaap meer
en jij nu
alles waar ik aan denk

...so why does everything hurt so goddamn much when I think of you?!

de geboorte van overmorgen

aan de einder van mijn ogen
kwam je stralend op

je danste zwevend op gefluister
en ik was blij dat ik mocht kijken

de hele nacht en dag door
daarna was er luidop zwijgen

toen overmorgen werd
uit ons geboren

deze wereld is ons bloedbad

als een klaterende ijsval
als een stijf bevroren vogel
duikend naar de diepsten van
de stilstaande rivier van
zijn eigen zwarte ziel
als een krater als een snelweg
als een stukgeslagen elpee die
op voorhand al bekrast was
heb ik in al mijn wijsheid
de toegang ontzegd
aan hun opengesperde blikken
vol afgunst en nijd en toch

ook liefde

als ze weten zouden
wat dat betekenen kunnen zou
maar ze hebben geen idee
geen idee
geen idee
geen idee
geen idee
geen idee
geen idee
geen idee
geen idee
absoluut geen idee

Als ge mij vasthoudt dan zal ik u volgen

...tot we gelijk van de wereld vallen.