30 januari 2006

lief

In mijn hand mijn hart gebroken,
al mijn pijn onuitgesproken.
Wondes die ik kreeg van u.

Maar al ligt mijn hart gebroken,
door mijn hoofd blijft immer spoken.
Immer spoken ’t beeld van u.

’t Beeld van liefde pas ontloken,
voor ’t gemak nog wat verdoken.
Wachtend op een woord van u.

Is alles wat moest zijn gesproken
en daarom door mijn hart gestoken,
door mijn hart een mes van u?

24 januari 2006

nacht 3: fanfare

we zouden vallen
allebei en tegelijk

op drie

en twee vielen er
wij met ingehouden adem
ik traag en jij traag
vielen we door
heel de nacht door
we vielen door de nacht
we vielen door
heel de nacht

nacht 2: tijdsein

vallen lukt niet
niet in slaap
wakker lig ik
en starend lig ik
op mijn rug lig ik
en starend lig ik
starend naar 't plafond
staren en wachten
jaren en nachten
tot het plafond begint te spreken
lig ik wachtend op een teken
wachtend starend naar 't plafond

nacht 1: breekpunt

ik herinner me
de nacht nog

toen ons huis viel
en steen voor steen
naar beneden kwam
die allemaal landden
op mijn lijf

die nacht toen
stopte met staan
wat gebouwd was
en eindelijk leek
op van ons was

die nacht
herinner ik me nog

23 januari 2006

vlinders 2

nog tranen laten wil ik niet
maar af en toe gebeurt het
dat ik zo even adem
en dat ik dan aan jou denk
dan sterf ik van verdriet

19 januari 2006

indefinitely yours

i want that one! (love, nothing else)

god you are annoying
god you are a pain
i really want love you
but my mouth stays shut, again

omdat je nu op avontuur bent betekent dat niet dat je uiteindelijk niet verpletterd wordt

monotoon gebeukte baslijn
liggend luister ik
en stiekem grote plannen smeden
geen bewust gehoor te geven
aan de wild kloppende pijn

uitgerekt en slecht vertelde
flauwe anecdotes
toen alles liefde was en orde
dat denken is niet meer geworden
dan geesten die mij vroeger kwelden

16 januari 2006

lantaarn tegenover mij

Wat je toen vroeg.

Je weet toch wel of je ooit liefde hebt gekend?

En op die vraag wist ik het antwoord niet toen iemand me ze stelde. Al vier dagen spookt dat door mijn hoofd. Ik wist het niet. Ik weet het niet. En nergens anders meer aan kunnen denken.

things that go buzz in the night

waas over je ogen

now look what you've done


15 januari 2006

voice of reason

mijn dagen die langer duren dan jouw dagen

liedjes die je zingt
als het buiten bruin is
en de zon die dan
je ogen warmer maakt

wat mooi moet dat zijn
als je met mij zou praten
over wat er die dag
allemaal is gebeurd

vlinders 1

als jij naar hier kwam
of ik naar daar
dan waren we eindelijk
bij elkaar

hope

isolation

dingen die je in een doosje vindt

alles wat we hadden
slecht gestapeld in een doos
vastgelegd op film en plaat
voor een later dat niet kwam
later was er altijd nog
die dagen van zon
hoe ze niet onderging
tot nachten dat de maan
steeds kleiner werd
steeds lager hing

nu komt de hamer neer
en zijn eensklaps die darteldagen

niets dan tranen meer

________________________

(even off the record: ik mis dingen die ik niet meer ken. die ik niet meer zie terugkomen. misschien mis ik iets dat ik eigenlijk nog wil. misschien mis ik iemand. iemand, maar wie dan? maar ik mis. god, wat mis ik en veel vraag ik toch niet? beminnen, misschien he, misschien is dat toch niets voor mij.)

en dan het puntje achter je naam

die avond dat ik zo naar jou
en jij ook even terug
een beetje
hoe noemt men dat
vanuit een ooghoek
in het voorbijgaan
tot het kijken
in staren overging
toen zag ik wat
en niemand ooit voor mij
dat ik een blik
zo in de gauwte
zoveel dingen
te zeggen had

dancing

nevel

rest bestaat niet meer
dan enkel wrok en spijt

ik ben ziek en ziekte tegelijk

omringd door banale woorden
gebraakt door holle tongen

vervuld van reine afschuw
val ik hees en rusteloos

als ijsregen

smeltende plannen
en leiden tot niets

geen licht zelfs geen tunnel

mijn nevel vriest aan

24

alle wijsheid van de wereld
wat we over liefde weten
altijd pijn en niemand beter
god, wat is dat snel vergeten

ik gooi mezelf weer overboord
mijn hart is net zo snel verpand
de rede tijdelijk vermoord
tot alles weer is opgebrand

ik wil niet voor altijd leven
net zolang als jij is goed
samen misschien, al is 't maar even
of tot mijn hart is leeggebloed

die stilte blijft hoor, geen paniek

weet je nog waarvan je zong
en hoe het mij verbaasde?

of dat ik je toen zag de eerste keer
en je zat daar en ik zat naast je

ik herinner het me ook niet meer
maar het is gebeurd dat weet je

ik vroeg je nog of dat tranen waren
je zei nee,

ik ween gewoon een beetje

wegwijzer

als ik dan terugdenk aan de dromen
die ik droomde toen ik klein was

waarin ik bergbeklimmer was en
de hoogste bergen temde

of alle zeeën overzwom
omdat ik op weg was naar

och naar God-weet-waar

en niemand niemand niemand niemand
hield me tegen

dan wou ik dat het weer vroeger was
en winter en dat ik ergens anders was

maar dagen die voorbij zijn
die komen nooit meer teruggekropen

net als ik zijn ze weg
maar niets wijzer

happy moments floating by

Een nieuw geluid.

Bij deze dus een heuse blog. Wat nieuw is dit allemaal he.